Goedemorgen! Op het moment dat je deze nieuwsbrief leest zit ik nog in Parijs. Ik heb mijn zoontje Joep (9) voor zijn verjaardag een weekendje met mij in Parijs gegeven. Ervaringen zijn altijd leuker dan (nog meer) spullen, zeker als je er ook nog eens zelf bij kunt zijn ;-). En een ervaring… dat is het! Super mooi. Vandaar ook een iets kortere nieuwsbrief dan gebruikelijk.
Vorige week mij, naast het paaseieren zoeken en stokbroden eten, ook erg goed vermaakt met de kickoff van de platformexpeditie voor de provincie Zuid Holland. Weer veel mooie inzichten gedeeld én opgedaan rondom het vraagstuk ‘provincie als platform’. De komende maanden zal ik hier vast nog de nodige lessen delen. Deze week (lees: dinsdag) begint met een presentatie bij Rijkswaterstaat over hoe zij zich (zouden kunnen) verhouden tot de platformeconomie en donderdag op naar Brussel voor eindelijk weer een fysieke bijeenkomst van het Reshaping Work netwerk. Zij organiseren op 13 en 14 oktober weer het fysieke Reshaping Work congres in Amsterdam. Zet deze dus alvast in je agenda.
Voor nu: fijne week!
Tweede grote EU-techwet moet burgers online beter beschermen | NOS
Een maand na de presentatie van het voorlopige akkoord van de Digital Market Act (DMA) ligt er nu ook een akkoord voor een tweede grote set an wetgeving die het platform landschap eerlijker en transparanter moeten maken: de Digital Service Act. Een set aan regels die zich specifiek richt op content platformen.
Uit het NOS stuk: “Als onderdeel van de wetgeving is het straks niet langer toegestaan om gepersonaliseerde advertenties te tonen die zijn gebaseerd op gevoelige data van gebruikers over hun religie, seksuele voorkeur en etniciteit.” <…> “De nieuwe regels verplicht de bedrijven om allemaal regels te hebben om op te treden tegen illegale content.” <…> “Platforms moeten straks ook elk jaar gaan kijken wat hun grootste risico’s zijn, welke maatregelen ze nemen en daarover rapporteren.” <…> “De wetgeving moet er daarnaast ook toe leiden dat toezichthouders meer grip krijgen op de algoritmes van online platforms. Die worden gezien als de motor van onder meer polarisatie, haatzaaien en misinformatie. De vraag is echter wel of de wetgeving daar daadwerkelijk iets aan kan veranderen.”
Wederom een mijlpaal va Europese bodem, al heb ik wel het idee dat er nog genoeg vragen zijn en handhaving ook echt een uitdaging gaat worden. Maar het gegeven dat platformbedrijven transparanter moeten worden en worden gedwongen te zijn hun keuzes beter te overwegen is natuurlijk een goed iets. En je moet ergens beginnen.
Deliveroo fined in France after court rules it abused riders’ rights – TechCrunch
In een rechtszaak in Frankrijk heeft de rechter uitspraak gedaan dat Deliveroo bezorgers in het land geen freelancers, maar werknemers zijn. Het bedrijf is het daar (niet geheel overwacht) niet mee eens en claimt dat “six earlier decisions by civil courts in France which they said had sided with the company’s position that riders are self-employed.”
Je zou kunnen zeggen: ‘just another court case’, maar naast de uitslag van de juridische status was er wel echt iets opmerkelijks in deze uitspraak: “Two former execs have also been fined €30,000 and given one-year suspended jail sentences for abusing the country’s labor laws, it reported.” Het ziet er naar uit dat in Frankrijk (en ook eerder met PostNL in België) niet alleen de bedrijven zelf, maar ook de direct betrokkenen verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor hun activiteiten.
Flitskoeriers | Een Podcast over Media
Over maaltijdbezorgers en koeriers in het algemeen gesproken hierbij een luistertip voor de aflevering waarin Alexander Klöpping en Ernst-Jan Pfauth UvA onderzoeker Niels van Doorn interviewen over flitsbezorgers. Niels deed en doet onderzoek naar maaltijdbezorgers en thuisschoonmaaksters in New York, Amsterdam en Berlijn en heeft (net als veel van zijn collega onderzoekers in dit domein) een zeer uitgesproken (en goed onderbouwde) mening over het fenomeen gig economy.
Ga je veel nieuws leren over deze aflevering? Ik denk het niet. Waarom ik hem dan toch tot het eind heb afgeluisterd en jou aanmoedig dit ook te doen is om de conclusie van deze aflevering. Waar Niels Alexander en Ernst-Jan, maar zoals ik het interpreteer ook zichzelf, het besef bijbrengt dat er geen eenvoudige oplossing is voor de problemen waar over gesproken wordt wanneer het gaat om (maaltijd)bezorgers. De enige echte oplossing is een debat over de waarde van werk en de manier waarop wij werkenden erkennen en belonen. En dat is iets waar ik het 1000% mee eens ben. En dat erkennen is een eerste stap. Dat zouden meer mensen (en belangenclubs, die veelal zeggen te strijden tegen schijnzelfstandigheid en intussen schijnzekerheid promoten en hiermee de kern an het probleem negeren) moeten doen. Want als je ook niet weet hoe dan wel, dan kun je dat beter uitspreken en vanuit daar aan iets goeds gaan werken. Dat toegeven is een cruciale eerste stap. En erkennen dat je het niet alleen kunt. En dat is helemaal niet erg.
DAC7 – Taxation of the digital economy – PwC
Heb jij al gehoord van de nieuwe DAC7 wetgeving? Ik tot voor kort nog niet, totdat ik onlangs een CIO presentatie bij PwC gaf. En ook al heb ik de klok horen luiden, maar weet ik nog niet helemaal waar de klepel is, zal ik toch proberen de grove lijnen van dit voorstel te omschrijven aan de hand van het stuk op de website van PwC. Omdat ik het belangrijk vind dat jij als lezer van deze nieuwsbrief op de hoogte bent van dit voorstel.
“De EU voert nieuwe regelgeving in om de fiscale transparantie in de digitale economie te vergroten. Digitale platforms worden verplicht inkomsten van verkopers op hun digitale platformen te identificeren, traceren en rapporteren.” <…> “Digitale platforms die hun platform ter beschikking stellen aan te rapporteren verkopers om commerciële activiteiten te verrichten, vallen in beginsel onder DAC7. Het begrip commerciële activiteiten is ruim geformuleerd in de richtlijn en omvat de verhuur van onroerende goederen, persoonlijke diensten, de verkoop van goederen, de verhuur van vervoersmiddelen en beleggingsdiensten.”
Toen ik eerst van DAC7 hoorde dacht ik: “prima: een mooie manier om platformen meer verantwoordelijkheden te geven voor de transacties die zij faciliteren”. Toch heb ik na wat langer nadenken wat twijfels. Ik begrijp de voordelen voor de overheidsinstanties. Zij hebben al een enorm uitvoeringsprobleem met de steeds meer gefragmenteerde en internationaliserende markt. Dus waarom het probleem niet aanpakken bij de bron? Ik vraag mij wel af of de wetgeving niet een beetje een overkill is en de regeldruk voor platformen hiermee niet té hoog zal worden, waardoor ook zij keuzes zullen maken in wie wel en niet toe te laten. En je hiermee een voordeel van het laagdrempelig deelnemen aan economische activiteiten (deels) wegneemt.
Veel tijd voor reflectie lijkt er niet te zijn: “De lidstaten moeten uiterlijk op 31 december 2022 DAC7 implementeren en vanaf 1 januari 2023 in werking stellen. Digitale platformen zijn in 2024 voor het eerst rapportageplichtig over het kalenderjaar 2023. Digitale platforms moeten al vanaf 1 januari 2023 een proces hebben geïmplementeerd om verkopers te identificeren.”
Ik ga het vanaf nu volgen. Heb je informatie of relevante (voor de niet-fiscalist leesbare en begrijpbare) artikelen over DAC7? Stuur ze vooral door.
In de media
Contact
Inspiratie opgedaan en advies of onderzoek nodig bij vraagstukken rondom de platformeconomie? Of op zoek naar een spreker over de platformeconomie voor een online of offline event?
Neem gerust contact op via een reply op deze nieuwsbrief, via mail ([email protected]) of telefoon (06-50244596).
Bezoek ook mijn YouTube kanaal met ruim 300 interviews over de platformeconomie en mijn persoonlijke website waar ik regelmatig blogs deel over de platformeconomie. En lees mijn boek ‘Platformrevolutie – Van Amazon tot Zalando, de impact van platformen op hoe wij werken en leven’.
