Dit platform neemt de thuisschoonmaker wél in dienst | Hoe de Deliveroo uitspraak niet alleen over Deliveroo gaat | Dit platform probeert armoede te verzachten (editie 323)

Goedemorgen! Afgelopen week het podium gedeeld met een fanatieke gelover in stenen winkels, de eerste sprekers bevestigd gekregen voor de aankomende werkconferentie over platformen en regulering, een toffe fotoshot gedaan en verbindingen gelegd tussen hogescholen mbt platformeconomie in het onderwijs. Daarnaast bezig geweest met het inplannen van interviews voor de nieuwe podcast serie met de WageIndicator Foundation. Zo zal ik later deze maand de trein nemen naar München voor een interview met een van de initiatiefnemers van de Crowdsourcing Code: een code of conduct met 9 ‘crowdwork’ platformen. Tijdens mijn wereldreis zal ik overigens ook nog opnames in Mozambique en Indonesië doen voor deze podcast. Als ik er dan toch ben…

Komende donderdag staat het symposium ‘Platformwerk in goede banen’ op het programma in de Winkel van Sinkel in Utrecht. Aanmelden kan nog steeds.

Voor deze editie weer 5 stukken verzameld en voorzien van mijn duiding en commentaar. Fijne week!

Batmaid embraces court ruling against precarious working conditions in the digital platform industry

Onlangs maakte ik kennis met de mensen achter Batmaid: een van origine Zwitsers platform voor thuisschoonmakers waar meer dan 4.000 schoonmakers voor werken. Een platform dat sinds 2021 ook in Nederland actief is, voornamelijk in Amsterdam en omstreken en Den Haag. Wat Batmaid bijzonder maakt is dat het platform de schoonmakers in dienst neemt. Werkenden kunnen aangeven hoeveel uur zij willen werken en het platform zorgt ervoor dat de werkenden bij particuliere huishoudens aan de slag kunnen.

Het platform verstuurde afgelopen week een persbericht waarin werd aangegeven dat zij blij zijn met de uitspraak in de Hepling zaak. In dit persbericht een quote van de CEO van het platform Andreas Schollin-Borg:

“It’s always unfortunate when a company goes bankrupt. At the same time,current developments in the market strengthen the choices we have made to structure our business model in a socially responsible way. Our willingness to hire cleaners aligns with Batmaid’s desire to fight undeclared work. As an organization, we want to take our responsibility. We believe it is important to play our part in removing uncertainties for our people.”

Als ik Schollin-Borg was geweest, dan had ik een andere invalshoek gekozen. Natuurlijk kun je het vanuit zijn standpunt gezien een goede stap vinden dat een concurrent die onder de tarieven van zijn platform opereert de deuren moet sluiten. Alleen blijft het platform met de grootste concurrent achter: de zwarte markt. Hierbij hebben zij het probleem dat hun tarief, ergens rond de 25euro per uur, nog steeds significant hoger is dan wat men doorgaans in de zwarte markt (soms met het excuus van de regeling dienstverlening aan huis) betaald. De klanten van Batmaid zijn nu vooral expats die het geld hebben en aan de wet willen voldoen en bedrijven die de schoonmaak voor de werknemers betalen. Maar wil Batmaid echt in Nederland doorbreken, dan is er toch echt een bredere discussie nodig over de waarde van huishoudelijk werk. De rechtszaak en het faillissement van Helpling was daarvoor een mooie aanleiding geweest, maar het is nog oorverdovend stil in de beleidskamers en in de media.

p.s. tijdens het WageIndicator webinar ‘Women in Gig’ presenteerde Juan Sebastian Cavadid ‘zijn’ platform Hongaru: een platform in Colombia dat thuisschoonmakers in dienst neemt. Hij vertelde ook hoe een verandering in beleid ervoor zorgde dat het inhuren van schoonmakers op de zwarte markt minder aantrekkelijker werd. De video van zijn verhaal vind je hier terug.

Leidt uitspraak Hoge Raad over Deliveroo-zaak tot verduidelijking gezagscriterium?

Het eindoordeel van de vraag of Deliveroo bezorgers nu wel of geen werknemer zijn (of: waren) ligt bij de Hoge Raad. De uitspraak zou eerst in december zijn, werd toen doorgeschoven naar 10 februari en deze week werd bekend dat de uitspraak op 9 maart zal plaatsvinden.

Ik ben heel benieuwd wat de reden is van het uitstellen, maar ik zie ook dat deze zaak politie gevoelig ligt in een periode dat het kabinet stappen wil zetten in het verduidelijken van de contractvormen in de arbeidsmarkt.

Dit wordt vooral duidelijk wanneer je weet dat deze uitspraak niet alleen ‘nieuws’ is voor de Deliveroo bezorgers, maar dat deze uitspraak een veel bredere impact kan hebben op onze arbeidsmarkt.

In dit stuk op ZiPconomy:

Als het gezagscriterium door de Hoge Raad of door het kabinet wordt verduidelijkt, zullen de 1,2 miljoen zzp’ers in Nederland en hun opdrachtgevers hun arbeidsrelatie opnieuw moeten beoordelen, zeker als de werkzaamheden die de zzp’er verricht zijn ingebed in de organisatie van de opdrachtgever.

Als de arbeidsrelatie kwalificeert als een arbeidsovereenkomst, dan heeft dit tot gevolg dat de opdrachtgever loonheffingen moet inhouden en afdragen en dat arbeidsrechtelijke bescherming bij ziekte en ontslag wordt genoten. Een ander verstrekkend en kostbaar gevolg is dat mogelijk met terugwerkende kracht pensioenpremies afgedragen moeten worden.

We gaan het straks meemaken in maart. Of juni. Wie het weet mag het zeggen.

Hoe een platform bijdraagt aan het verzachten van armoede

In veel definities rondom platformen wordt het platform op de eerste plaats gezet. Als een op zichzelfstaande ‘silo’ waar vraag en aanbod autonoom haar ding kan doen. Dat is een keuze, maar er zijn ook veel gevallen waar het platform als een faciliterend instrument wordt gebruikt om bepaalde processen in te richten.

Een mooi voorbeeld hiervan is Quiet: een community die mede via een platform probeert om armoede te verzachten. Afgelopen week zond Kruispunt een 25 minuten durende mini-documentaire uit over het initiatief. Zeker een aanrader om terug te kijken.

Per stad waar Quiet actief is, is een fysieke community aanwezig. Deze wordt ondersteund door een platform. Ondernemers stellen diensten of spullen beschikbaar via het platform. Een kapper kan prima 5 knipbeurten per maand weggeven, een restaurant wat etentjes en de lokale voelbalclub voetbalkaartjes. Alles om een doelgroep die het niet makkelijk heeft een steuntje in de rug te geven. Via het platform worden deze diensten of spullen beschikbaar gesteld aan de community, waar mensen zich vervolgens op kunnen inschrijven.

Mooi aan dit concept vindt ik dat het geheel op vertrouwen draait. Daar heeft Embrechts een goede reden voor: mensen in armoede moeten volgens hem al bij 19 loketten bewijzen dat ze arm zijn. Hij wilde niet loket nummer 20 worden.

Deze casus laat ook goed zien dat platformen die bijdragen aan sociale doelstellingen veelal ook zwaar ondersteund moeten worden met mensen (vaak vrijwilligers). Waarbij niet het platform, maar de mens centraal staat. Iets waar we veel van kunnen leren.

Quiet oprichter Ralf Embrechts tijdens zijn presentatie tijdens de platform expeditie van de Provincie Zuid Holland. Foto: Martijn Arets

As More Freelancers Work Across Borders, Expect More Emphasis On Worker Classification And Tax Collection | Forbes

Ik lees en hoor veel verhalen (wat ook zeker aan mijn bubbel kan liggen) van mensen die voor een korte of langere tijd naar het buitenland vertrekken en intussen gewoon online doorwerken. Tijdens covid hebben we wel geleerd dat locatie onafhankelijk werken voor kenniswerkers in veel gevallen prima kan. Intussen zijn er ook landen die hierop zijn ingesprongen met zogenaamde ‘digital nomad visa’. Alles om de digitale werkende aan te trekken. Platformen kunnen dit fenomeen met locatie onafhankelijk ‘on demand werken’ versterken. Hoewel hier veel kansen liggen, zijn er ook uitdagingen. Zoals: hoe zit het met de belasting? En hoe ga je om met arbeidsvoorwaarden en classificatie van de werkende. In dit stuk worden hier goede vragen over gesteld:

It’s not surprising that compliance with worker classification laws is a bigger deal in the freelance revolution. Why? Well, three factors drive this development. First, the globalization of work, and the impact of new work and collaboration technologies that make it possible to work from anywhere. As readers may know, 51 countries now have active and ongoing programs inviting “digital nomads” to sojourn in their country.

The second driver: countries need tax dollars, and proper classification is essential to tax collection. For example, Argentina annually exports almost 5 billion dollars in tech expertise through the work of over 200,000 freelancers living in Argentina but “gigging” for US companies. Third, advances in technology are beginning to make available new solutions offering indemnification quickly and more cost effectively, and gives companies more visibility over their freelancers and a better experience for the freelancer.

Ik ben overigens ook benieuwd naar andere effecten van digital nomad programma’s. Je kunt er vraagtekens bij stellen hoe goed het is dat je als land dit soort werkenden aantrekt die in het land geen werkzaamheden en toegevoegde waarde bieden en waarschijnlijk ook heel ergens anders belasting betalen. Je zet de deuren voor deze groep open, terwijl je de deur voor andere mensen met een betere reden om daar te komen gesloten houdt. Ook heb ik al de eerste stukken geleden van de impact die een stortvloed van digital nomads op de lokale omstandigheden als huizenprijzen heeft. Ik ben dan ook heel benieuwd wat er uit de evaluaties van deze programma’s komt. Mocht je hier meer inzicht in hebben, laat het gerust weten.

Wat het Uber-algoritme doet met de woede van de chauffeurs, blijft ook geheim | Volkskrant

Normaal worden Uber demonstraties in Nederland heel mager bezocht. Hierdoor viel de demonstratie vorige week, met zo’n 80-100 deelnemers, zeker op. Deze column in de Volkskrant vat de situatie goed samen.

Vaak krijg ik te horen: ‘dan rijden ze toch niet voor Uber?’. Dat is makkelijk gezegd, maar na de investering in papieren en auto is het niet eenvoudig een alternatief te zoeken. En op het moment dat een speler een flinke vinger in de pap heeft in een stad, dan moet je bijna wel meedoen. Wat mij opvalt is hoe gesloten en intransparant Uber blijft in het maken en uitleggen van keuzes. Dit, in combinatie met de details van de gesprekken met Rutte, Kalanick en Kroes, zorgen niet voor al te veel sympathie en vertrouwen. Maar zolang er chauffeurs zijn die blijven rijden, zal er weinig veranderen.

Ligt de onvrede bij de chauffeurs dan alleen bij Uber? Ik denk het niet. Zo was er dit weekend een spontane demonstratie van taxichauffeurs in Amsterdam tegen het beleid van de gemeente Amsterdam. Ik moest denken aan een bijeenkomst die ik in 2017 bijwoonde rondom de lancering van de documentaire ‘Taxibotsing’ van Frans Bromet. Ik schreef over deze lancering een blog het volgende:

Het echte probleem kwam naar voren uit de gesprekken die volgden. We praten hier over een hechte ‘oude garde’ met eigen waarden en normen die de laatste jaren hun wereld hebben zien veranderen. Zij zagen met lede ogen aan dat er de laatste jaren een generatie nieuwe chauffeurs kwam met een heel andere moraliteit. Chauffeurs die klanten weigeren, afzetten en soms mishandelen. En daarmee het beroep waar zij trots op zijn een slechte naam bezorgen. Maar ook een groep mensen die zich door alle instituties in de steek voelt gelaten. Door de overheid, die keer op keer, soms ieder jaar, de regels veranderde. Ten koste van hun. Zo was de investering in een taxivergunning van 125.000 gulden van de ene op andere dag in lucht opgegaan. En werden zij verplicht om dure inefficiënte meters te installeren.

Daarnaast voelen de traditionele chauffeurs zich in de steek gelaten door hun eigen centrale, de TCA, die stuur- en visieloos lijkt te zijn, het niet voor hun opneemt en alleen met eigen belangen bezig lijkt te zijn. Al met al lijkt dit een groep mensen die het gevoel heeft door iedereen om zich heen structureel in de steek te zijn gelaten. Hun pensioenen verdampt en hun toekomst verpest.

En toen kwam er opeens een partij die alle regels aan zijn laars lapte en hier onder de noemer van innovatie mee weg kwam. En hoewel de rechter de dienst verbood, ging Uber vrolijk door en keek de inspectie toe. Dat was de druppel die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. En hadden de chauffeurs het
gevoel dat ze er écht alleen voor stonden.

Contact

Inspiratie opgedaan en advies of onderzoek nodig bij vraagstukken rondom de platformeconomie? Of op zoek naar een spreker over de platformeconomie voor een online of offline event? Neem gerust contact op via een reply op deze nieuwsbrief, via mail ([email protected]) of telefoon (06-50244596).

Bezoek ook mijn YouTube kanaal met ruim 300 interviews over de platformeconomie en mijn persoonlijke website waar ik regelmatig blogs deel over de platformeconomie. En lees mijn boek ‘Platformrevolutie – Van Amazon tot Zalando, de impact van platformen op hoe wij werken en leven’. Interesse in mijn foto’s? Check dan mijn foto pagina.

Een pleidooi over platformwerk regulering | Crash Course platform ontwikkelen bij Sharetribe | The House Always Wins: hoe het algoritme de werkende bedriegt

Goedemorgen! Afgelopen week stond voornamelijk in het teken van het bijwonen van workshops: “The Disruptive Rise of Digital Labour Platforms: How Can and Should the Regulator React?” bij de Universiteit Utrecht, de lancering van het Reshaping Work Dialogue Report, een Policy Roundtable “Women in the Gig Economy” van GIZ (Deutsche Gesellschaft für Internationale Zusammenarbeit) en een presentatie van het boek “Taxis vs Uber: Courts, Markets, and Technology in Buenos Aires” bij de UvA. Daarnaast ook nog gewerkt aan een onderzoek dat is gestart voor een whitepaper over uitzendplatformen, de doorontwikkeling van de minor ‘bouw je eigen platform’ en de BTW aangifte moest ook nog verwerkt worden. Het was een enerverend weekje 😉

In deze editie weer een aantal stukken voor je verzameld en voorzien van mijn duiding en commentaar. Heb je deze nieuwsbrief doorgestuurd gekregen? Schrijf je van vooral in via deze link.

Fijne week!

Europees Parlement stemt in met richtlijn platformwerk. Maar lidstaten blijven verdeeld | ZiPconomy

Afgelopen week was het feest in mijn Twitter tijdlijn met berichten als: “The European Parliament votes to adopt the text on the Platform Work Directive. 376 in favour, 212 against, 15 abstentions. A defeat for Uber and the rest of the platform lobby. Big cheering in the chamber.” Het gaat hier over de Europese Platform Work Directive waarover ik in mijn nieuwsbrief vorige week ook al over schreef.

Hoewel het een interessante stap is, is er nog veel onduidelijkheid en is er nog een lange weg te gaan. In dit stuk op ZiPconomy een prettig overzicht van de situatie:

“Een deal in het Parlement is niet genoeg om de richtlijn in te voeren, ook de Europese Raad moet het ermee eens zijn. Maar onderhandelingen tussen de regeringen van de lidstaten zijn vastgelopen, schreef Europees nieuwsmedium Politico al eerder.

Ook de Raad heeft de richtlijn namelijk aangepast, maar op een andere manier dan het Parlement. De meer rechts georiënteerde Tsjechische voorzitter voegde juist een hoop uitzonderingen toe aan de criteria. Daardoor worden veel minder platformwerkers als werknemers gezien.

De voorzitter deed drie vergeefse pogingen om overeenstemming te bereiken met de andere lidstaten. Vooral België, Griekenland, Luxemburg, Malta, Portugal, Spanje en Nederland liggen dwars. Deze lidstaten vinden het huidige voorstel niet ambitieus genoeg en willen liever terug naar de oorspronkelijke tekst. Ondertussen heeft Zweden het voorzitterschap overgenomen. Volgens Politico maakt dat de kans op een deal nog kleiner, want Zweden is vanaf het begin überhaupt tegen een Europese richtlijn voor platformwerkers.”

Ik heb dubbele gevoelens bij dit hele proces. Mijn gedachten op een rijtje:

  • Het is de vraag of platformeconomie/platformwerk/gig economy als een aparte categorie moet worden gezien. Ik denk het niet. De werkzaamheden die via platformen worden uitgevoerd, zijn niet nieuw. Ook voor platformen hadden we maaltijdbezorgers, taxichauffeurs, thuisschoonmakers, dagklussers in horeca en retail, etc. etc. Waarom zou de manier waarop de match tot stand is gekomen bepalend moeten zijn voor de juridische status van de werkende?
  • Als platformwerk geen aparte categorie is, dan zou een aparte directive ook niet logisch zijn. Als je kijkt hoe de directive nu is vormgegeven, dan zie je twee duidelijke lijnen: het vraagstuk over de classificatie van de contractvorm en vraagstukken die te maken hebben met de impact van het aansturen (en: beoordelen, ontslaan, etc.) van werkenden middels technologie als algoritmes. Ik vond het vanaf het begin al dubieus waarom deze twee lijnen in één directive zouden moeten worden samengevoegd. Juist ook omdat de tweede (die over algoritmes) op veel meer werkenden dan alleen platformwerkers van toepassing is.
  • Daarom zou ik zeggen: trek die twee lijnen weer uit elkaar. Een discussie over de juridische status van werkenden en een discussie over de impact van technologie op werk en hoe hier een meer gelijk speelveld te creëren.
  • Wat betreft de juridische status van de werkenden. Ik vroeg mij af toen ik vorige week de lancering van het Reshaping Work rapport online bijwoonde: het is eigenlijk van de zotte dat we voorheen blijkbaar geen interesse hadden in de condities waaronder werkenden die nu ook (!!) via platformen werk vinden zich in begaven. Wat dus positief is van de opkomst van platformen is dat dit voorheen een onzichtbare en gefragmenteerde markt was waar niemand iets om gaf en doordat hier nu grote bedrijven een ‘middleman’ rol pakken is er een zichtbare partij om iets van te vinden, mee samen te werken en tegen te ageren. Een goede zaak (aandacht voor betere arbeidsvoorwaarden is altijd goed), maar door alleen naar de werkenden in een sector te kijken waar een platform als bemiddelaar optreedt is redelijk zinloos. Dan houd je jezelf voor de gek. Kijk liever naar de hele sector: thuisschoonmaak, oppassen, maaltijdbezorging, taxi, etc. etc. En bepaal hiervoor wat de beste weg is.
  • Wat betreft de impact van technologie op de werkende: dit kan prima in andere wetten die er aan komen, zoals de AI act, worden meegenomen. Deze wetten zijn eigenlijk veel te belangrijk om alleen op het platform domein te richten.

Ik wil iedereen die in dit debat deelneemt aanmoedigen om deze bredere blik mee te nemen. Het is tijd dat we elkaar niet meer voor de gek houden. Vakbonden: kijk niet alleen naar platformen maar naar een sector. Platformen (en dan zeker de hele grote): zet je standaard lobby verhaal aan de kant dat deze vorm van flexibiliteit alleen als freelancer kan, als je dat blijft herhalen dan neemt straks niemand je meer serieus. Beleidsmakers: erken de context van de ontwikkeling en de weeffouten die in het huidige systeem zitten. Ga niet selectief beleid maken, daar help je de werkende echt niet mee. En neem zelf de regie. Voor iedereen: kijk voorbij je eigen bubbel en belang, neem de context serieus en ga in gesprek met hen waar veel óver, maar amper mét wordt gepraat: de werkende. Ga weer op zoek naar de juiste balans tussen het individu en collectief en blijf niet verstrikt zitten in het proces. Zo moeilijk moet dat toch niet zijn?

The house always wins: the algorithmic gamblification of work | Veena Dubal

De impact van algoritmes en technologie op de werkende: het onderwerp van deel twee van de Platform Work Directive die ik in het vorige stuk heb besproken. Bij platformen die ‘on demand’ klussen aanbieden (taxi en bezorging) is de impact van het algoritme groot en wordt de werkende per klus betaald. Waarbij het vaak onduidelijk is wat de opbrengsten nu precies zijn.

In het begin van Uber was iedereen enthousiast over de ‘surge pricing’ die het bedrijf gebruikt. Wanneer er op een moment ergens meer vraag is dan aanbod dan stijgen de prijzen. Hiermee gaat de vraag omlaag en het aanbod omhoog. Velen zagen dit destijds als een volmaakt economisch model van flexibele prijsstelling. vaak werd het voorbeeld van de kapper hier bij gehaald: waarom betaal je voor een knipbeurt op dinsdag middag hetzelfde als op vrijdag avond, terwijl dan de vraag vele malen hoger is? Nu blijkt (en dat is niet van de een op de andere dag) dat deze ‘slimme’ (of: ‘uitgekookte’) technologie in staat zijn om de werkenden de wortel voor te houden en te verleiden meer te doen dan in eerste instantie de bedoeling was.

In het artikel “The house always wins: the algorithmic gamblification of work” geeft wetenschapper Veena Dubal een interessant (en schokkend) inkijkje in de algoritmes die Uber gebruikt om de werkende te sturen om zoveel als mogelijk te werken op het moment dat het platform het uitkomt. De reden hiervan is ook omdat het risico op geen werk voor rekening van de werkende is: iets dat naar mijn mening sowieso een heel slecht idee is.

In dit stuk:

In a new article, I draw on a multi-year, first-of-its-kind ethnographic study of organizing on-demand workers to examine these dramatic changes in wage calculation, coordination, and distribution: the use of granular data to produce unpredictable, variable, and personalized pay. Rooted in worker on-the-job experiences, I construct a novel framework to understand the ascent of digitalized variable pay practices, or the transferal of price discrimination from the consumer to the labor context, what I identify as algorithmic wage discrimination. As a wage-setting technique, algorithmic wage discrimination encompasses not only digitalized payment for work completed, but critically, digitalized decisions to allocate work and judge worker behavior, which are significant determinants of firm control.

Though firms have relied upon performance-based variable pay for some time, my research in the on-demand ride hail industry suggests that algorithmic wage discrimination raises a new and distinctive set of concerns. In contrast to more traditional forms of variable pay like commissions, algorithmic wage discrimination arises from (and functions akin to) to the practice of consumer price discrimination, in which individual consumers are charged as much as a firm determines they are willing to pay.

As a labor management practice, algorithmic wage discrimination allows firms to personalize and differentiate wages for workers in ways unknown to them, paying them to behave in ways that the firm desires, perhaps for as little as the system determines that they may be willing to accept. Given the information asymmetry between workers and the firm, companies can calculate the exact wage rates necessary to incentivize desired behaviors, while workers can only guess as to why they make what they do.

Je hoeft geen activist te zijn om te begrijpen dat dit soort technieken verre van wenselijk zijn. In dit stuk ook de ervaringen van enkele chauffeurs:

Domingo, the longtime driver whose experience began this post, felt like over time, he was being tricked into working longer and longer, for less and less. As he saw it, Uber was not keeping its side of the bargain. He had worked hard to reach his quest and attain his $100 bonus, but he found that the algorithm was using that fact against him.

Wolt publishes a transperancy report

Terwijl er (o.a.) in Brussel wordt gesproken over beleid rondom algoritmes, besloot Wolt een tijd geleden om met een eigen transparantie rapport te komen:

“In the Wolt Algorithmic Transparency Report, we aim to dispel that concern by increasing the broader understanding of how algorithms are – or sometimes are not – used at Wolt.”

Wat Wolt hier doet, en dat is natuurlijk ook slim in de lobby, is hier pro-actief een transparantie rapport lanceren welke uitlegt op basis van welke variabelen de algoritmes in het platform ‘hun werk doen’. Op zich een prima stap om te werken aan uitlegbaarheid van algoritmes en een goed voorbeeld richting concullega’s in de sector.

Het is alleen wel de slager die zijn eigen vlees keurt. Ik denk dat het dan ook goed zal zijn om een dergelijk rapport aan te vullen met een verklaring van een externe partij én om wetenschappers toegang te geven tot het platform om onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek te doen. Met de nadruk op onafhankelijk: want dat is iets waarvan ik weet dat grote platformen dit nogal eens erg spannend vinden. En daarnaast moet hier op termijn beleid voor komen: je moet niet afhankelijk zijn van de goodwill van een bedrijf om dit al dan niet toe te passen.

In 2019 organiseerde ik een event over de algoritme accountant, hier staan nog een aantal interessante vragen in bij het uitdenken over een dergelijke verplichting. Waar onder: hoe zorg je ervoor dat je geen ongelijk speelveld tussen wel en niet digitale bemiddelaars creëert?

Video course: Build a successful marketplace | Sharetribe

Een eigen platform beginnen: hoe doe je dat? Dat is een vraag die je gerust aan het team van Sharetribe over kunt laten. Sharetribe biedt een eenvoudige en overzichtelijke tool om, zonder enige kennis van programmeren, je eigen ‘marketplace’ in elkaar te zetten. Ik ken het bedrijf zelf al een jaar of tien en ook met de minor ‘bouw je eigen platform’ hebben de studenten zonder voorkennis laagdrempelig hun eigen platform via Sharetribe gebouwd.

Sharetribe investeert veel in content om hun klanten te helpen om succesvol hun eigen platform te lanceren. Hier hebben zij ook een belang bij: zij verdienen pas geld wanneer hun gebruikers succesvol zijn. Dit heeft geresulteert in een indrukwekkende verzameling waardevolle content. Hier hebben zij afgelopen week iets nieuws aan toegevoegd: een online video cursus:

This ten-step video course takes you through your marketplace journey all the way from idea to scaling your business. Each step is packed with the latest marketplace facts, actionable advice, and relevant case studies.

In anderhalf uur leer je een mooie basis van de stappen die je moet doorgaan om een succesvol platform te lanceren.

Contact

Inspiratie opgedaan en advies of onderzoek nodig bij vraagstukken rondom de platformeconomie? Of op zoek naar een spreker over de platformeconomie voor een online of offline event? Neem gerust contact op via een reply op deze nieuwsbrief, via mail ([email protected]) of telefoon (06-50244596).

Bezoek ook mijn YouTube kanaal met ruim 300 interviews over de platformeconomie en mijn persoonlijke website waar ik regelmatig blogs deel over de platformeconomie. En lees mijn boek ‘Platformrevolutie – Van Amazon tot Zalando, de impact van platformen op hoe wij werken en leven’. Interesse in mijn foto’s? Check dan mijn foto pagina.